De wet van 7 augustus 2002 betreffende de bestrijding van de betalingsachterstand bij handelstransacties, ofwel “De Wet Betalingsachterstand” is een must know voor iedere ondernemer. Zo biedt deze wet enkele belangrijke garanties aan ondernemers die te maken krijgen met wanbetalingen door andere ondernemingen.
Zo voorziet deze wet onder meer in een standaard betalingstermijn van 30 dagen indien partijen niets hebben bepaald, worden intresten en schadebedingen voorzien bij een laattijdige betaling, enzovoort. Deze garanties zullen naar de toekomst toe enkel maar toenemen, aangezien het Parlement deze zomer besloot de wet te hervormen met als doel wanbetalingen nog strikter op te volgen. De nieuwe bepalingen treden in werking op 1 februari 2022.
De wijzigingen hebben voornamelijk betrekking op de betalingstermijn van facturen. Waar de wet momenteel een standaardtermijn van 30 dagen voorziet indien partijen geen afwijkende afspraken hebben gemaakt, wordt er nu een maximumtermijn van 60 dagen bepaald. Het gebeurde dan ook wel eens dat grote ondernemingen misbruik maakten van hun machtspositie om zo gunstigere betalingstermijnen af te dwingen. Dit zal niet langer mogelijk zijn. Ingeval een langere betalingstermijn wordt gehanteerd door één van de twee ondernemingen, zal deze automatisch worden herleid naar de standaardtermijn van 30 dagen. Voor specifieke sectoren wordt de mogelijkheid voorzien om afwijkende betalingstermijnen te hanteren.
Bovendien wordt er aan twee gekende ontsnappingsmogelijkheden paal en perk gesteld. Het zal niet langer mogelijk zijn om een controletermijn te hanteren en zo de betalingstermijn van 60 dagen te overschrijden. Indien ondernemingen toch een controletermijn willen voorzien, zal deze moeten worden ingecalculeerd in de maximumtermijn van 60 dagen. Vervolgens is het ook niet langer mogelijk om onderlinge afspraken te maken met betrekking tot de datum van ontvangst van factuur. De maximumtermijn zal weldra beginnen te lopen vanaf de effectieve ontvangst van de factuur.
